Pages Of My Blog

22 oktober 2008

Naomi in tranen

Gisteren had ik weer even een bezoekje gebracht aan mijn nichtje en tevens oppaskindje. Ze heet Naomi en wordt in februari 3 jaar. Sinds kort gaat ze naar de peuterspeelzaal. Als ze dan haar 2 boterhammetjes op heeft gegeten, krijgt ze een droog LU crackertje. Dat vond ze natuurlijk wel helemaal het einde, dus sinds toen is er zeker sprake van een heuse crackerverslaving. Altijd wil ze een "krèke", zoals zij ze noemt, zo ook toen ik er was. Maar, zei oma, "Alle crackers zijn al op". Naomi gaf geen reactie, maar bleef oma strak aankijken. "Ja, Naomi, ik heb net álle crackers opgegeten", vervolg ik. Waarop Naomi in (krokodillen)tranen uitbarst en boos wegloopt. Oma en ik lachen. "Hé Naomi, het was maar een grapje hoor", roepen we in koor (nou ja, bijna;)). Naomi wrijft nog wat in haar ogen en komt dan aangelopen. "Kun je nog lachen?" vraagt oma haar. Waarop Naomi een duidelijk antwoord geeft; "Haha" op sarcastische toon. Ik loop naar de keuken en pak snel een cracker voor haar. Triomfantelijk zwaai ik er mee naar Naomi en ja hoor...alles is weer goed. Naomi heeft eindelijk haar o zo gewenste cracker:)

1 opmerking:

  1. Wat toevallig, mijn dochter heeft ook Naomi. En zulke verhalen komen mij bekend voor...
    Groetjes, Selma

    BeantwoordenVerwijderen

Your comments make my day! Thank you!