Hard Decisions

Usually I prefer sharing my scrapwork here and maybe just a little bit about me....but this time around I felt like sharing something more personal on my blog. Just because it sometimes helps to write things down onto paper (or on your keyboard). As I mentioned here earlier I find it pretty hard to take decisions, especially the kind of decisions that you have to take all by yourself and that could change your life. Sometimes I wish there'd would be a book that tells me what to do in all kinds of situations, because that would mean I would never be able to take decisions (ie not take any wrong decision). But while I'm growing into an adult, I have to realize I'm responsible for my own choices now and I can't have people telling me what I have to do all the time. OK, this might sound a bit cryptic so far, so I'll try to tell you what I'm aiming at;)

Some time ago I worked on a temporary assignment at the redaction of a Dutch magazine and that experience made me realize my heart belongs to journalism and writing. Even while I was at primary school I always told people I wanted to become a reporter as a grown-up. But when we started orientating on University studies two years ago, I had no idea at all anymore what I'd like to major in. Journalism isn't a University study in Holland and the University alternatives for journalism sounded pretty cryptic to me (research about conversations and that kinda stuff). So I was pretty sure I would have to search for a completely different study. In the end I read something about psychology. As I'm often interested in what people think and - even more important - why they think that way, I thought psychology would be a nice subject to major in too. I attended three psychology classes last year to find out if I'd like it. The first class I attended was totally not what I thought I expected, but the second class I went to was very interesting and fun. That was what made me take the decision to go studying psychology. I told myself to not rethink my decision anymore and to not have any doubts about it either. So I didn't think about it anymore, had a wonderful vacation and looked forward to starting my life as a psychology student...

But for some reason even my first day of the orientation week felt kind of awkward. I can't really explain why, but there was a little voice in my head that said 'this isn't what you really want'. I told to some of my fellow students, to a few friends and to my parents about my doubts regarding psychology. But they all told me everything would be OK and that I should just try it. If I really wouldn't like it, I could still decide to stop studying psychology after this year...

Yesterday my day started with a general ICT-course. Nothing special, so I have no idea at all why it was during that certain lesson that my feelings of doubt came back...not just a bit, but very heavily! At that moment I started thinking again of all the people who warned me for the fact that psychology is a very heavy study (especially when you have some personal issues too, because you'll get to know more about them during your study and that could be pretty confrontating at times) and of the people who told me that I really had to do something with my love for writing. I had just attended my first two psychology classes, but didn't find them very interesting. I haven't had biology classes the past few years and these colleges were all about biology. The problem is that I'm not only pretty bad at biology, but that I also am not very interested in biology. This combination wouldn't make it very easy for me to major in a study that has a lot of biology in it. I had expected psychology would be more philosophy instead of biology and in combination with me longing for journalism and writing I was quite sure I took the wrong decision by choosing for psychology.

I realized that if I'd like to 'switch' studies, I had to do it right now. Otherwise my registration for psychology would have become official and there wouldn't have been the possibility to turn things back anymore. Besides that it would have meant that we should have to pay the lecture fees twice (because I was in time now the University was still able to 'send' the fees we paid to another faculty).

I informed my parents about it, talked to them about my decision to not study psychology and fortunately they agreed with it. I can imagine me getting an immediate heartattack if my daughter had told me she decided to switch studies only days before the school year started, so I'm really happy they immediately supported me in my decision;) Then I was pretty sure I wanted to study communication sciences instead of psychology now, but while browsing through the alphabetical list of studies that my University offers,I found a study that seemed to be even more right up in my alley: communication- and information-sciences. This study is very new and unique. It namely offers students the possibility to major in two subjects: communication/Dutch language/advertisement and a modern foreign language, such as English. It has everything in it that I was looking for: advertisement, psychology, writing, languages... My heart made a little jump, my headache was gone and it just felt good. I'm usually not a very impulsive person when it comes to these big decisions, but this time I am...just because it feels good. Very good:)

I'm so happy I took this decision just in time - literally. My first lesson will take place on Thursday and I actually look forward to it a lot. The first thing my dad said was that he thought this study suits me so much better than psychology and I think I have to agree with that;) Everything is ready now for me to start this adventure. I'm ready for it and it feels so good:) I wish I would have taken this decision a bit earlier though, cause that would have probably meant a lot less doubts, worries and stress, but one can better take a decision late than never, right? LOL!

Normaalgesproken laat ik hier vooral scrapwerk zien en deel ik alleen zo af en toe wat persoonlijke 'nieuwtjes', maar dit keer wil ik heel graag iets persoonlijks opschrijven. Gewoon. Omdat het soms helpt om dingen van me af te schrijven:)


Zoals ik al eerder vertelde (en scrapte) is het nemen van beslissing - vooral als het grote beslissingen zijn die je helemaal zelf moet nemen en je leven totaal kunnen veranderen - niet bepaald mijn hobby te noemen. Soms zou ik vurig wensen dat er een boek zou bestaan met een to-do-list voor iedere situatie, zodat je nooit zelf een beslissing hoeft te nemen (en dus ook niet de verkeerde beslissing kunt nemen). Maar nu ik ouder word en langzaamaan volwassen word, moet ik me realiseren dat ik nu verantwoordelijk ben voor mijn eigen keuzes en dat er niet altijd meer mensen om me heen zijn die me kunnen vertellen wat ik moet doen. Oké, dat klinkt misschien allemaal een beetje cryptisch, maar ik zal proberen uit te leggen waar ik met dit stukje op doel;)

Een tijdje geleden heb ik stage gelopen op de redactie van een tijdschrift (de Vrouw) en die ervaring maakte het voor mij weer duidelijk dat mijn hart bij de journalistiek en het schrijven ligt. Ik weet nog goed dat elke keer dat ik zelfs op de basisschool al aan iedereen die het maar wilde weten vertelde dat ik 'als ik groot was' journaliste zou worden. Maar toen we twee jaar geleden begonnen met loopbaanoriëntatie op school had ik geen idee meer welke studie ik zou willen volgen. Journalistiek is geen universiteitstudie in Nederland en aangezien ik de gevonden universitaire alternatieven voor die studie nogal vaag vond klinken, was ik er zeker van dat ik op zoek moest gaan naar iets totaal anders. Na verloop van tijd las ik toevallig ergens iets over psychologie.

Omdat ik naar mijn idee wel geïnteresseerd was in wat mensen denken en vooral waarom ze dat denken, sprak het idee om psychologie te gaan studeren me meteen aan. Ik heb drie meelopdagen gedaan van psychologie om erachter te komen of ik ook deze studie in de praktijk ook wel zo leuk vond. Het eerste college was totaal niet wat ik er van verwachtte, maar het tweede college vond ik dan weer erg interessant en leuk. Dat gaf voor mij uiteindelijk de doorslag om te besluiten aan een opleiding psychologie te gaan beginnen. Ik sprak met mezelf af te stoppen met twijfelen over mijn keuze voor psychologie. Dus heb ik er inderdaad de hele zomervakantie niet meer aan gedacht, heb ik een heerlijk zorgeloze vakantie gehad en zag ik uit naar mijn leven als psychologie student...

Maar om één of andere reden voelde mijn eerste introductiedag al een beetje vreemd. Ik kan niet zo goed uitleggen waarom, maar het leek wel of er toen al een stemmetje in mijn hoofd zat dat zei 'dit is niet wat je écht wilt'. Ik heb mijn twijfels een paar keer geuit aan andere studenten, aan vrienden en aan mijn ouders. Maar allemaal probeerden ze me gerust te stellen door te zeggen dat het niet uitmaakte als ik de verkeerde studie zou hebben gekozen en dat ik altijd nog volgend jaar zou kunnen switchen...

Gisteren begon mijn dag met een algemene ICT-les. Niets bijzonders, dus ik was nogal verbaasd dat juist tijdens die les mijn twijfels opeens zo heftig terugkwamen. Op dat moment ging ik terugdenken aan de vele mensen die me hadden gewaarschuwd voor psychologie. Het is een vrije zware opleiding en als je zelf ook niet altijd even goed in je vel zit, kan het bovendien heel confronterend zijn om door die studie meer over jezelf te weten te komen. Ook waren er de decanen die mij hadden verteld dat ik pas echt begon te stralen als ik over schrijven praatte, of docenten die vonden dat ik echt iets met schrijven moest gaan doen. Bovendien vond ik de twee eerste psychologie colleges, die ik inmiddels had gevolgd, niet erg interessant. Ik heb in de bovenbouw geen biologie gehad en deze beide colleges gingen vooral over biologische achtergronden en de hersenen. Natuurlijk zou ik daar later aan kunnen wennen en kun je bijles krijgen in biologie, maar bij mij ontbreekt niet alleen het inzicht in dit vak, maar ook een beetje de interesse (en met de combinatie van die twee wordt het wel wat lastig, hihi). Dit samen met het feit dat ik heel graag met schrijven aan de slag zou willen gaan tijdens mijn opleiding, maakten me er zeker van dat ik de verkeerde keuze had gemaakt door voor psychologie te kiezen.



Maar ja, als ik nog zou willen wisselen van studie, zou ik dat echt nú moeten doen. Anders moet je namelijk óf alsnog een heel jaar een studie volgen waarvan je zeker weet dat je er na een jaar mee stopt óf dubbel collegegeld betalen...

Ik heb natuurlijk meteen mijn ouders verteld over mijn beslissing en gelukkig vonden ze het goed. Ik kan me voorstellen dat als mijn dochter me een paar dagen voor het begin van het schooljaar zou vertellen dat ze 'even' besloten heeft voor een andere opleiding te kiezen, ik zowat een hartaanval zou krijgen...dus ik ben blij dat mijn ouders er positief op gereageerd hebben;) Ik wist ook welke studie ik nu zou willen volgen in plaats van psychologie: communicatiewetenschappen. Maar toen ik deze studie opzocht in de alfabetische lijst met studies, zag ik onder communicatiewetenschappen iets anders staan: communicatie- en informatiewetenschappen. Dit is een kleine en heel nieuwe en unieke studie. Deze studie biedt studenten de mogelijkheid om twee majors te volgen: taal en communicatie (hier zit ook bijvoorbeeld reclame en journalistiek in) en een moderne vreemde taal, zoals Engels. Deze studie heeft eigenlijk alles in zich wat ik interessant vind: reclame, psychologie, schrijven, talen... Mijn hart maakte een klein sprongetje toen ik de studie vond en mijn hoofdpijn vanwege alle stress werd meteen een stuk minder. Normaalgesproken ben ik niet bepaald impulsief te noemen wat dit soort grote keuzes betreft, maar nu wel...gewoon omdat het zó goed voelt nu:)

Ik ben zo blij dat ik deze switch net op het nippertje heb gemaakt - letterlijk. Mijn eerste les zal aanstaande donderdag zijn en ik zie er heel erg naar uit. Het eerste dat mijn vader zei was dat hij deze studie supergoed bij me vond passen (veel beter dan psychologie) en ik denk dat hij daar wel gelijk in heeft;) Alles is nu geregeld en aanstaande donderdag kan ik beginnen. Ik ben er klaar voor en voel me er supergoed bij:) Ik zou willen dat ik deze beslissing eerder had genomen, want dat had me waarschijnlijk veel twijfels, zorgen en stress bespaard.. Maar ja, beter laat dan nooit zeggen ze toch? LOL!